Pazartesi, Ocak 16, 2017

ARALIK'IN SONU, BİR ÖMRÜN BAŞLANGICI


                                                                           

Aralık'ın sonu, bir ömrün başlangıcı


Aralık'ın son günü..
Çok umutsuzum..
Yeni yılın ilk adımı...
Yeni yıldaki hayatımın ilk adımı..
Umutsuzca yatağa uzanmışken,
bir kişiyle tanıştım..
O...
Güzel kalpli, ömür bakışlı..
Nevbaharım, güzel yüzlüm..
Hayatımın aşkı..
O an hissetiklerimi uzun zamandır hiç hissetmedim.
Hiç tanımadığım bir kimseye karşı hiç bu kadar önem vermedim.
Bütün gece boyunca kim olduğunu öğrenmek için araştırdım durdum..
Hayal ediyorum,
aynı şehirde ve aynı mekândayız..
Usulca boynumdan öpüyor,
sıcaklığını iliklerime kadar hissediyorum..
Günlerce bu hayali kurdum..
Bir gün buluşma kararı aldık,
ve o gün..
Elim, ayağım, gözlerim, nutkum, dimağım yerle yeksân..
Tanrım! Karşımdaydı..
Elim ayağım birbirine dolaşmasına rağmen,
yılların, yaşanmışlıkların sebebinden buz kütlesi gibiydim..
İçimse, Tanrı'nın gazabını yemiş bir insanın yandığı cehennem kadar sıcak..
O saniyeler..
Bana sonsuzluğu sunmuş o birkaç saniye,
bana kafamda sorduğum o sorunun cevabını vereli henüz birkaç saniye olmuştu..
''İnsan tanıyarak mı sever, dokunarak mı?''
O an henüz birkaç saniye kadar önce olmuş gibi aklımda..
Ben o kara gözlerle ilk kez o an tanıştım..

Gel dedi,
Sarıl dedi,
öp dedi,

Geldim,
Sarıldım,
Öptüm..

İşte böyle,
işte böyle..

''Demir olmak da zor değil, Sinan olmak da..''

16 Ocak 2017 
20:26
Kırmızıbaşlıklıçocuk


0 yorum:

Yorum Gönder